รอยแค้น วิวาห์มาร

เขาคือราม ครูสโซ ผู้ที่มีความแค้นฝั่งแน่นในจิตใจและพร้อมที่จะแผดเผาคนที่เข้ามาขว้างทางแผนการแก้แค้นให้เป็นจุล            

เธอคือเพียงตะวัน บริพักตร์ ผู้ที่ตกมาเป็นหมากในเกมแก้แค้น

               “ ปล่อยเพียงนะคุณราม เพียงบอกให้ปล่อย อย่ามาถูกเนื้อต้องตัวเพียง เพียงขยะแขยงคุณที่สุด คุณมันเลว ไม่ใช่คน แค่นี้ยังเห็นเพียงเจ็บไม่พอใช่ไหม คุณต้องการให้เพียงตายไปต่อหน้าคุณหรือไง คุณถึงจะสมใจ” ตะโกนถามเสียงสั่นพร่า นัยน์ตาสั่นระริกไปด้วยความเจ็บปวด

            ฝ่ายรามก็กัดฟันกรอดกับคำว่าเกลียด ทำไมคำนี้มันช่างบาดลึกลงในใจของเขา ทั้งๆที่เขาสมควรจะไม่รู้สึกอะไร “ขยะแขยงหรือเกลียดยังไง ฉันก็ผัวเธอ จะให้เตือนความจำไหมว่าเป็นผัวเมียกันมากี่ครั้งแล้ว” พลางเดินเข้าไปหาคนที่ถอยหลังกรูด ถอยหนี “ทำไมถึงเดินหนีล่ะ เมื่อกี้ยังกล้าปากดีอยู่เลย แล้วที่เธอถามว่า ยังเห็นเธอเจ็บไม่พอใช่ไหม ฉันบอกเลยว่าใช่ ฉันอยากเห็นเธอเจ็บปดจวนตาย จนแทบกระอักเลือด อยากให้ครอบครัวของเธอพังพินาศ”

            พอเสียงเหี้ยมเอ่ยจบประโยค มือสวยก็ตวัดฝ่ามือใส่ใบหน้าคมสองครั้งติด

เขาคือ แดนสรวง บริพักตร์  น้องชายที่คอยปกป้องพี่สาวจากคนชั่ว อย่างราม

เธอคือ ไลลา ครูสโซ น้องสาวแสนรักของราม

     “ในเมื่อพี่ชายเธอ ทำให้พี่สาวฉันเจ็บ ฉันก็จะทำให้เธอเจ็บเหมือนกับพี่สาวของฉัน แต่รับรองว่าเธอจะเจ็บกว่าเป็นร้อยเท่าพันเท่า” บอกเสียงเหี้ยม และกระชากเหยื่อสาวที่เป็นตัวแทนการแก้แค้นเข้ามา

          “โอ๊ย มันเจ็บนะ ไอ้บ้า ปล่อยฉันซิ ไอ้ผู้ชายเฮงซวย คิดได้ไง นี่มันชีวิตจริงนะ ไม่ใช่นิยายเพ้อฝัน ที่จะมาแก้แค้นแบบนี้ ใช้สมองส่วนไหนคิดย่ะ แล้วอีกอย่างที่บ้านไม่เคยสอนหรือไง ว่าไม่ให้รังแกผู้หญิง แบบนี้เขาเรียกหน้าตัว… ” ไม่ทันจะเอ่ยจบ ริมฝีปากสวยก็ถูกบดขยี้ 

ฝากนิยายเรื่องนี้ด้วยนะจ๊ะ